یادم میاد اون اوایل که با دنیای نت و چت آشنا شدم و تب یاهو مسنجر حسابی داغ شده بود، کمتر پیش میوند که کسی با اسم واقعی خودش اکانت ساخته باشه. بعضی وقت‌ها هم بود که دوستت مدت‌ها با یه اسم قلابی تو رو سر کار میذاشت و تو تا مدت‌ها متوجه نمیشدی. دقیقا مثل تلفن‌های قدیمی بود که شماره نمی‌انداخت و شیطنت‌های خاصی رواج داشت. تلفن رو برمیداشتی و فقط صدای فوت می‌شنیدی. یا تماس گیرنده اینقدر تنها و بی‌کس مونده بود که زنگ می‌زد و فقط می‌خواست یه هم‌صحبت ناآشنا داشته باشه و تلفنی درددل کنه. اما الان به یمن پیشرفت‌های تکنولوژی، نه فقط مزاحمت‌های تلفنی که کلا تماس‌های تلفنی هم خیلی خیلی کمتر شده.

این روزها گرفتن تیک آبی رنگ اینستاگرام و توئیتر آپشنی هست که خیلی‌ها دوست دارند در فضای مجازی اونو داشته باشن.

فضای مجازی هم الان اینقدر گسترده شده که روی همه زندگی ما اثر گذاشته، از تماس‌ها و پیام‌های شخصی و انجام کارهای روتین مثل پرداخت قبض‌ها و امور بانکی گرفته تا تعریف پروژه‌های بزرگ کاری و ارتباط با مشتری و ارائه یا دریافت خدمات ریز و درشت اینترنتی. به طوری که دیگه اصلا نمیشه بهش گفت فضای مجازی، بلکه کاملا حقیقی است و با زندگی واقعی ما عجین شده. دیگه حتی اگر چندین اکانت غیرواقعی هم داشته باشی بالاخره یک جا دستت رو میشه؛ یا موقع ارسال کدهای تایید از طریق موبایل، یا موقع دریافت‌ها و پرداخت‌های اینترنتی و یا موقع گرفتن اسنپ و الوپیک. نهایتا یک جایی مجبوری خودت باشی و با مشخصات هویتی خودت پیش بری. پنهان کردن هویت واقعی آدم‌ها هرچند نشدنی نیست، اما خیلی سخت‌تر شده و در ثانی، دلیل و تمایل کمی هم برای این نوع پنهان‌کاری‌ها وجود داره. این روزها گرفتن تیک آبی رنگ اینستاگرام و توئیتر آپشنی هست که خیلی‌ها دوست دارند در فضای مجازی اونو داشته باشن.